De Grote Piramide van Gizeh – een moderne visie op oude kennis

door Willem Witteveen

De vier zichtbare oppervlakken van de Grote Piramide zijn een afspiegeling van de vier zichtbare aardse elementen Aarde, Water, Lucht en Vuur. Het vijfde, onzichtbare element Aether, wordt hierbij voorgesteld door het onzichtbare grondoppervlak van de piramide, de fundatie waarop de overige vier elementen rusten en tegelijkertijd het ‘goddelijke’ medium dat de elementen samenvoegt. De perfecte metafoor voor de schepping; de vijf elementen, de vijf Platonische lichamen. Het element Aether is tevens de onzichtbare ‘drager’ van alle informatie en kan daarom worden gelijkgesteld aan het zogenaamde ‘goddelijke veld,’ het veld waarin alles en iedereen met elkaar verbonden is. Zo is bijvoorbeeld de Oud-Egyptische Djed-pilaar samengesteld uit vier individuele pilaren die samen het symbool van kracht en schepping vertegenwoordigt. De vier, in elkaar passende individuele pilaren, stellen de vier aardse elementen voor die door middel van het allesomvattende element Aether, worden ‘samengesmolten’ tot één krachtig symbool en ‘drager’ van de aardse schepping. Samen met de ankh en de was-scepter zijn deze drie Oud-Egyptische symbolen niets anders dan een fysieke voorstelling of uitbeelding van de oorspronkelijke ‘goddelijke scheppende levenskracht.’ Vergelijkbaar met het Medicijnwiel van de Noord Amerikaanse inheemse bevolking, waarin de vier voorgestelde windrichtingen overeenkomen met de vier elementen die worden verbonden door de cirkel van kennis en kracht, ofwel verbonden door het vijfde element Aether. De cirkel van de schepping, gebaseerd op de vijf elementen. Zo is alles en iedereen met elkaar verbonden. “Realiseer je dat alles met alles verbonden is” – Leonardo Da Vinci (1452-1519)

Afbeelding 1. De vijf elementen van de schepping

Elk element wordt in de Grote Piramide van Gizeh vertegenwoordigt door een duurzaam proces en het uiteindelijke resultaat van de vijf processen samen is de essentie van de ‘boodschap in steen’ die aan ons is nagelaten. In het Nederlandse- en Engelse boek van Willem Witteveen over de Grote Piramide worden deze bijzondere processen nauwgezet beschreven en maakt de Grote Piramide van Gizeh onbetwistbaar de meest uitgebreide bibliotheek van kennis en daardoor een monument van de schepping, in plaats van een graftombe voor een overleden farao. Het is absoluut geen toeval dat de verhouding tussen de oppervlakte van de vier zichtbare zij-oppervlakken van de piramide samen, en de oppervlakte van het onzichtbare grondoppervlak de gulden snede verhouding benadert, uitgedrukt door middel van het irrationele getal 1,618. Alles op Aarde en daarbuiten is gebaseerd op dit wiskundige fenomeen, ook wel ‘kosmologische constante’ genoemd. Een natuurlijke verhouding als resultaat van de congregatie of vereniging van de vijf elementen; de samenvloeiing van het aardse en het goddelijke zoals dit verankerd is in de Oud-Egyptische cultuur. De buitengewone kennis uit een ver verleden is de leidraad en onze gids voor de toekomst, met daarin de Grote Piramide als ‘reisgids’ gedurende onze reis. Beschouw jezelf als een leergierige pelgrim en volg het pad van de elementen, een pad dat nieuwe inzichten zal onthullen en dat je visie op de menselijke geschiedenis definitief zal veranderen. Verdiep jezelf in de ‘Kennis van de Ouden.’

Het element AARDE

Afbeelding 2. Het element Aarde

De oude Egyptenaren noemden hun land ‘Kemet’, wat Oud-Egyptisch is voor het ‘zwarte land’ en verwijst naar de vruchtbare zwarte modder dat achterbleef op de oevers van de Nijl ten gevolge van de jaarlijkse overstromingen en die het mogelijk maakten gewassen te telen om van te leven. Deze periode was het begin van ‘nieuw leven.’ Het oudste deel van Kemet is veel ouder dan de eerste Oud-Egyptische dynastieën en werd ook wel het ‘land van Osiris’ genoemd, genoemd naar de eerste koning of farao van Egypte en die volgens de Oud-Egyptische mythologie uit de hemel neerdaalde. Dit ‘land van Osiris’ werd hoofdzakelijk gevormd door de verschillende groepen van uitgestrekte piramide velden en bijbehorende bouwwerken die zich uitstrekten over een afstand van zo’n 80 kilometer langs de westelijke oevers van de Nijl. Een smalle landstrook van bijzondere monumenten, van Meidum in het zuiden tot Abu Roash, een paar kilometer ten noorden van het plateau van Gizeh. Al deze monumenten hebben gemeen dat ze uit eenzelfde periode stammen en dat ze een gemeenschappelijke relatie hebben voor wat betreft locatie, constructie, doel en toegepaste technologie. Voor zover we kunnen vaststellen, zijn de piramide velden zelfs fysiek ondergronds met elkaar verbonden. Het bewijs hiervoor is volop aanwezig, maar wordt angstvallig voor het publiek verborgen gehouden door de Egyptische autoriteiten. De nog bestaande toegangen tot dit ondergrondse tunnelsysteem zijn vaak afgedekt met zware betonnen platen zoals duidelijk te zien is in Sakkara, een necropolis ongeveer 30 kilometer ten zuiden van Gizeh. Zogenaamd ten behoeve van de veiligheid van bezoekers. Piramiden uit een periode van voor de eerste Oud-Egyptische dynastieën zijn nooit bedoeld geweest als graftombe voor overleden farao’s, maar zijn gerelateerd aan zeer geavanceerde procestechnologieën uit een zeer vroeg tijdperk in de menselijke geschiedenis. Een periode die teruggaat naar het einde van de laatste grote ijstijd, ongeveer 10.500 voor Christus. Al deze monumenten vertegenwoordigen een ‘boodschap in steen’, een boodschap bestemd voor alle latere generaties, inclusief de onze. Een erfenis, bestaande uit zeer oude kennis, die van het allergrootste belang is voor het behoud van onze planeet.

De Grote Piramide van Gizeh is een belangrijk onderdeel van het plateau van Gizeh dat zich aan de rand van het huidige Cairo bevindt. Het plateau is voornamelijk bekend van de Sfinx en de drie grote piramiden, zogenaamd gebouwd door Khufu, Kha-F-Ra (opvolger van Khufu) en Men-Kau-Ra (opvolger van Kha-F-Ra en zoon van Khufu), allemaal farao’s uit de vierde dynastie, een periode van 2613 tot 2498 voor Christus; het begin van het zogenaamde Oude Rijk. Het plateau van Gizeh is een hoger gelegen massief rotsplateau en onlosmakelijk verbonden met de daarop gelegen monumenten. De verbinding van dit rotsplateau met de Aarde is optimaal. Elke mogelijke trilling in de Aarde wordt onverminderd doorgegeven via het plateau naar de eerdergenoemde piramiden, die om die reden als een voortzetting van de massieve Aarde kunnen worden beschouwd. Niet gehinderd of verstoord door tussenliggende grond- en/of steenlagen, maar een perfecte overgang van de Aarde naar de daarop gebouwde massieve monumenten. Dit aspect van optimale verbondenheid was van groot belang, gezien de ware functie van het Gizeh complex dat zich uitstrekt over een totale oppervlakte van 250.000 m².

De Grote Piramide speelt een belangrijke rol in het geheel vanwege het complexe interne ontwerp dat zich onderscheidt van alle andere piramiden. Bovendien is de Grote Piramide nog steeds in uitstekende staat en toegankelijk voor onderzoekers en bezoekers, dit in tegenstelling tot vele andere overgebleven piramiden. De Grote Piramide als bibliotheek van kennis en een monument van de schepping waarvan de geheimen openlijk zichtbaar zijn voor degenen die het willen zien en die in staat zijn oude verstikkende dogma’s los te laten. Vele wetenschappers en onderzoekers hebben jarenlang gezocht en zoeken nog steeds naar de schatten van een verloren beschaving zonder zich te realiseren dat de piramide zelf de grootste schat allertijden is. Geen graftombe gevuld met gouden objecten of waardevolle artefacten, maar een kenniscentrum gebaseerd op zeer geavanceerde technologie als een erfenis voor toekomstige beschavingen. Het is een belangrijke ‘brief’ van een zeer betrouwbare afzender die ons vertelt hoe we op een verantwoorde manier om dienen te gaan met onze Aarde, een manier gebaseerd op de specifieke eigenschappen van de Aarde zelf in plaats van het gebruik van moderne destructieve explosie technologieën bij het winnen van energie.

Kom uit die donkere verstikkende ‘doos’ waarin alles wetenschappelijk bewezen lijkt en aanvaard de voor ons innovatieve kennis uit een ver verleden. Laat de stenen spreken en begin aan deze missie waarbij communicatie alleen plaatsvindt door middel van de oudste en meest belangrijke taal die er bestaat: de universele taal van getallen en logica zoals vastgelegd in de blauwdruk van de schepping.

“Alles is Getal” – Pythagoras

De drie piramiden op het plateau van Gizeh zijn een directe projectie op Aarde van de drie aardachtige binnenplaneten Aarde, Venus en Mercurius. De onderlinge positie, grootte en kleur van de drie piramiden komen namelijk overeen met de onderlinge positie, kleur en relatieve grootte van deze drie planeten op een bepaald moment in de tijd. Samen met de Sfinx, de naar het oosten gerichte leeuw, weten we in welke tijdsperiode we dienen te zoeken. De Sfinx verwijst ons naar het zogenaamde ‘tijdperk van de leeuw’, dat ongeveer 12.000 jaar geleden begon en zich uitstrekte over een periode van 2160 jaar. De Sfinx is net zo oud als de piramiden op het plateau en de exacte onderlinge positie van de piramiden in relatie tot een gelijke onderlinge positie van deze drie planeten onthullen het jaar 10.472 voor Christus als het jaar van totstandkoming van het gehele complex van Gizeh, een complex met een bouwtijd van ongeveer 300 jaar in plaats van de onwaarschijnlijke 20 jaar dat ze ons nog steeds willen laten geloven. De onderlinge positie van de drie piramiden samen met de perfecte uitlijning van de Sfinx is niets anders dan een aardse voorstelling van een astronomische klok. Een astronomische klok die ons de relatie toont tussen de piramiden van Gizeh, de Sfinx en bepaalde planeten in het zogenaamde kleine zonnestelsel tussen de Aarde en de levenbrengende Zon. Allemaal in relatie tot de vier elementen en waarin de Grote Piramide een schaalmodel voorstelt van de Aarde en de Maan samen, waarin de Maan wordt voorgesteld door de afwijkende 35^e laag blokken kalsteen die tweemaal zo groot zijn als de overige blokken. Er bestaan theorieën dat de Sfinx veel ouder zou zijn de piramiden. Sommige spreken zelfs van 800.000 jaar. Dit lijkt niet logisch aangezien de piramiden en de Sfinx ondergronds zijn verbonden, hetgeen aangeeft dat we te maken hebben met een nauw samenwerkend systeem.

Het element WATER

Afbeelding 3. Het element Water

Het eerste seizoen in de Oud-Egyptische kalender werd het ‘Akhet’ seizoen genoemd, waarin de Nijl overstroomde ten gevolge van het intense regenseizoen in oostelijk Afrika. Het tropische moesson klimaat in centraal en oostelijk Afrika, met zijn zware regenval, is de voornaamste waterleverancier van de Nijl. Het ‘Akhet’ seizoen met de jaarlijkse overstromingen, tussen juni en september, was volgens de oude Egyptenaren de verschijning van de god Hapi, de god van de overstromingen die vruchtbaarheid naar Egypte bracht. Deze Egyptische god werd verwelkomd door de leeuw aan de voet van het plateau van Gizeh vlakbij de oevers van de Nijl. Herodotus (435 voor Christus) beweerde al dat het water van de Nijl tijdens de overstromingen tot aan de voorpoten van de Sfinx kwam, hetgeen volgens de bouwers van het complex precies de bedoeling was.

Gedurende de levenbrengende overstromingen kwamen de Zon en het sterrenbeeld Leeuw op aan de oostelijke horizon en daarom werd de Sfinx ook wel de ‘Wachter van de Zon’ genoemd. De Sfinx is geen mythologisch wezen, noch een farao met het lichaam van een leeuw. Het is een naar het oosten gericht beeld van een leeuw als de directe afgevaardigde van de negen goden van de schepping die neerdaalden op Aarde gedurende het tijdperk van de Leeuw, ongeveer 12.000 jaar geleden, aan het einde van de laatste grote ijstijd. Deze negen goden, die beter bekend staan als de Enneade van Heliopolis, zijn de mythologische scheppers en vertegenwoordigers van de grote hemellichamen in ons zonnestelsel: Zon (Atum-Ra), Mercurius (Shu), Venus (Tefnut), Aarde (Geb), Mars (Nut), Jupiter (Osiris), Saturnus (Seth), Uranus (Isis) en Neptunus (Nephthys).

“De ware fundatie van elke cultuur is kennis en begrip van water” – Viktor Schauberger

Zowel de Sfinx zelf als het bassin waarin de Sfinx is gelegen, zijn vervaardigd uit één stuk rots. Voor de Sfinx bevindt zich de Sfinx-Tempel waardoor het Nijlwater via een ingenieus sluissysteem in deze tempel werd toegelaten en vervolgens verder stroomde naar het bassin van de Sfinx. Door middel van harmonische waterbewegingen in deze tempel werd een trillingsfrequentie in de watermoleculen opgewekt die het water op een natuurlijke wijze zuiverde. De Sfinx-Tempel was zodanig geconstrueerd dat het water werd gereguleerd en gezuiverd door middel van natuurlijke stroming zoals later werd geïmplementeerd door de Oostenrijkse boswachter Viktor Schauberger (1885-1958). De Dal-Tempel, direct naast de Sfinx-Tempel gelegen , is een zeer massief gebouwde tempel om de enorme watermassa van de Nijl en eventuele landverschuivingen te kunnen weerstaan. Deze tempel werd gebruikt als een soort controlestation voor de juiste watertoevoer naar de Sfinx-Tempel en het daarachter gelegen bassin van de Sfinx. Het zo verkregen gezuiverde Nijlwater werd gebruikt als ruwe grondstof voor het meest natuurlijke en bijzondere ‘Huis van Energie’ ooit gemaakt: de Grote Piramide van Gizeh.

Via putten aan de zijkant van het lichaam van de Sfinx, die momenteel nog steeds als zodanig zijn te herkennen, werd het water verder geleid naar het ondergrondse tunnelsysteem onder het plateau van Gizeh. Dit tunnelsysteem was noodzakelijk om het water naar de hoger gelegen piramide te kunnen leiden. Een zeer oud hydraulisch principe, genaamd ‘Fontein van Heron’, maakte het mogelijk om het water via hoge, natuurlijk opgewekte druk, naar een hoger niveau te verpompen. Het grootste deel van de piramide complexen, van Gizeh tot het meer zuidelijk gelegen Al-Fayoum, zijn met elkaar verbonden door middel van een ondergronds tunnelsysteem voor het natuurlijke transport van water. Bewijs voor de aanwezigheid van dergelijke tunnels in de directe nabijheid van alle Egyptische piramiden en zelfs alle piramiden wereldwijd is volop aanwezig. Zelfs bij natuurlijk gevormde piramiden.

Het water werd dus onder hoge druk de Grote Piramide in gestuwd en vulde het gehele onderste interne gangenstelsel. Het teveel aan water werd via de dalende gang afgevoerd naar buiten. De zogenaamde ingang van de Grote Piramide was dus een soort water overloop, die kon worden afgesloten door middel van een scharnierende prisma steen halverwege de dalende gang. Nadat de watertoevoer werd gestopt viel deze prisma steen terug in gesloten positie en zorgde ervoor dat er een vacuüm werd gecreëerd boven het wateroppervlak in de verder hermetisch gesloten piramide. Water waarboven een vacuüm wordt gecreëerd, gaat volgens de ons bekende natuurkunde, koken zonder de toevoer van warmte. Zuiver water, zoals dat in de Sfinx-Tempel werd ‘geproduceerd’, kookt zelfs nog sneller. Het gehele interne systeem van de Grote Piramide werd vervolgens gevuld met de zo ontstane waterdamp. Het proces bereidde zich nu voor op de volgende stap, de interactie tussen de elementen Water en Lucht ofwel de invloed van zeer sterke resonantie op watermoleculen. Natuurkunde waarmee we (nog) niet vertrouwd zijn – de zogenaamde ‘donkere kennis’; natuurkundige materie waarvan we weten dat het bestaat, maar dat we niet kunnen verklaren.

Het element LUCHT

Afbeelding 4. Het element Lucht

Geluid wordt gedefinieerd als trilling van het element Lucht of een hoorbare verandering van de luchtdruk, dat zich voortplant door een medium zoals lucht. Het aantal trillingen of veranderingen van de luchtdruk per tijdseenheid wordt uitgedrukt in hertz (Hz) en is hoorbaar als geluid voor het menselijk oor met een frequentie van ongeveer 16 tot 16.000 hertz. Geluid met een frequentie lager dan 16 hertz wordt infra geluid of laagfrequent geluid genoemd dat mensen niet kunnen horen, maar wel voelen. De wetenschap dat zich bezighoudt met de studie van geluid heet akoestiek en een belangrijke eigenschap hiervan is de invloed van een bepaalde ruimte op geluid en geluid resonantie. Onderzoekers en bezoekers van de Koningskamer in de Grote Piramide ondervonden en ondervinden nog steeds een zeer bijzondere nagalm van geluid dat ontstaat ten gevolge van de resonantie van geluidsgolven hetgeen niet op toeval berust. De afmetingen van de Koningskamer zijn zorgvuldig gekozen om een staande golf te creëren ten gevolge van het fenomeen geluid resonantie. De daarbij behorende frequentie wordt resonantiefrequentie genoemd voor die bepaalde ruimte of voor een bepaald object.

“Het gaat allemaal om geluid” – Abd’el Hakim Awyan

Bij het ontwerp van de Grote Piramide is elke afmeting en locatie bewust gekozen, omdat alles op elkaar moet zijn afgestemd, net als in een gecompliceerd levend organisme. En om eerlijk te zijn, dat is precies hoe het voelt binnenin de Grote Piramide. De hartslag van de Aarde wordt nog steeds opgevangen door de piramide en correspondeert met één van onze meest belangrijke hersengolf frequenties; de alfa golven met een frequentie van 8 tot 12 hertz, de hersengolven die dominant zijn tijdens de rusttoestand van het brein of gedurende meditatie.

In 1952 ontdekte Winfried Otto Schumann (1888-1974), een Duitse professor in de natuurkunde, dat resonerende elektromagnetische golven met een frequentie van ongeveer 8 hertz konden worden gemeten in de aardse atmosfeer. Dit natuurlijke fenomeen wordt de Schumann resonantiefrequentie genoemd en ontstaat voornamelijk bij de ontlading van elektriciteit in de luchtlaag tussen het aardoppervlak en de ionosfeer op zo’n 80 kilometer hoogte. De overheersende staande golf behorende bij dit laagfrequente resonantie-effect heeft een frequentie van 7,83 hertz en wordt wel de ‘hartslag van Moeder Aarde’ genoemd. De exacte waarde van deze frequentie is afhankelijk van de breedtegraad op Aarde omdat de Aarde een iets afgeplatte bol is en de formule voor de berekening van de resonantiefrequentie bepaald wordt door de snelheid van elektromagnetische energie gedeeld door de golflengte, die weer overeenkomt met de omtrek van de Aarde. De gemiddelde waarde van de Schumann resonantiefrequentie van de berekende en gemeten waarde voor de breedtegraad van Gizeh bedraagt 8,1 hertz en is de exacte frequentie die wordt opgevangen door de ‘antenne van Gizeh’, één van de kerneigenschappen van de vorm van de Grote Piramide. De Koningskamer is gebouwd voor een resonantiefrequentie van 16,2 hertz, die gelijk is aan het octaaf of tweede harmonische van de grondfrequentie (eerste harmonische) van 8,1 hertz, de grondtoon van Moeder Aarde.

In 1900 ontdekte de Servisch-Amerikaanse natuurkundige Nikola Tesla (1856-1943) al dat de resonantiefrequentie van de Aarde ongeveer 8 hertz was, maar werd toen niet erg serieus genomen door collega-wetenschappers. Tesla experimenteerde intensief met deze frequentie omdat de 8 hertz-frequentie een zeer goede geleider bleek te zijn voor radiosignalen en dus voor elektromagnetische energie. Dit resulteerde in de bouw van de zogenaamde Wardenclyffe toren die helaas werd gesaboteerd voordat deze  kon worden getest. Zelfs in deze begindagen van de toegepaste natuurkunde werd mogelijke ‘vrije energie’ niet geaccepteerd door de hoofdsponsors van de wetenschap. Zowel de Wardenclyffe toren als de Grote Piramide en piramiden in het algemeen fungeerden als ontvangstantenne van de resonantiefrequentie van de Aarde.

De mogelijk aanwezige kwartskristallen constructies in de Grote Galerij, zoals beschreven door de Amerikaanse ingenieur Cristopher Dunn, en de aanwezige kwarts in het gebruikte Aswan graniet, waaruit de Koningskamer en de Grote Galerij bestaat, waren verantwoordelijk voor de ontvangst, scheiding en stabilisatie van de benodigde frequentie in de Koningskamer. De 8,1 hertz-frequentie werd na ontvangst door de ‘antenne’ via de Grote Galerij naar de Koningskamer geleid. Versterking van dit zeer subtiele signaal vond plaats  in de kleinere voorkamer (‘Ante Chamber’), waarin het geluid werd gedwongen een langere weg af te leggen. Dit resulteerde in geluidsversterking, net als in een moderne luidsprekerbox. De exacte afmetingen van de Koningskamer maakten het mogelijk om de tweede harmonische van 8,1 hertz te produceren als onderdeel van het totale binnenkomende geluidspakket. Dit resulteerde in de noodzakelijke staande golf met een resonantiefrequentie van 16,2 hertz; de ‘Gulden Frequentie van Gizeh’, gerelateerd aan de Gulden Snede van 1,618.

De Koningskamer was gebouwd om vrij te kunnen resoneren en daardoor ontstond een enorme mechanische en elektrificerende kracht in deze kamer die verder nog werd versterkt door het piëzo-elektrisch effect vanwege het gebruikte kwartshoudende Aswan graniet. Dit verklaart het gebruik van de enorme granieten blokken en plafondbalken in deze resonantiekamer en de kamers erboven. De rode granieten sarcofaag, die oorspronkelijk in het midden van de Koningskamer stond, heeft een resonantiefrequentie van 81 hertz als de 10^e harmonische van de grondfrequentie en de 5^e harmonische van de Gulden Frequentie. Deze resonantiefrequentie van de sarcofaag werd gebruikt om de Koningskamer af te stemmen op de enig juiste resonantiefrequentie verantwoordelijk voor het ontstaan van de staande golf in deze kamer. Als de resonantiefrequentie van de kamer dreigde te verlopen kon men dit aan de hand van de resonantiefrequentie van de sarcofaag controleren. Het bijbehorende effect wordt ook wel ‘frequentie synchronisatie’ genoemd; een natuurkundig verschijnsel dat in de 17e eeuw werd ontdekt door de Nederlandse wis-, natuur- en sterrenkundige Christiaan Huygens. De geluidsenergie van een staande golf is het sterkst in het midden van de staande golf dat ook wel ‘buik’ wordt genoemd. De geluidsenergie in een ‘knoop’ van de staande golf is nul en treedt op bij de wanden van de Koningskamer. De maximale geluidsenergie in het midden van een staande golf volgt uit de fysieke eigenschappen van het afwisselende patroon van buiken en knopen in dezelfde staande golf. De elementen Aarde, Water en Lucht verenigden zich in de sterk resonerende, met waterdamp gevulde, Koningskamer.

Het element VUUR

Afbeelding 5. Het element Vuur

De in Chicago geboren Dr. Andrija K. Puharich (1918-1995) was arts, uitvinder en parapsycholoog met diverse belangrijke medische patenten op zijn naam. Hij was tevens groot bewonderaar van Nikola Tesla vanwege zijn onderzoek op het gebied van laagfrequente elektromagnetische golven (ELF) in het begin van de 20^e eeuw. Puharich was een pionier op het gebied van het meten van 8 hertz frequenties met zeer gevoelige apparatuur in en rond piramiden over de gehele wereld. Eén van zijn belangrijkste uitvindingen, die gerelateerd is aan de Grote Piramide, is het splijten van watermoleculen in waterstof en zuurstof door middel van zeer sterke resonantie. Deze methode voor de productie van waterstof en zuurstof wordt tot op heden niet geaccepteerd en zelfs verworpen door de huidige wetenschap. Zo’n methode voor het ontleden van watermoleculen door middel van resonantie, in plaats van elektriciteit of door middel van sterke chemicaliën, is ondenkbaar. En toch werd deze ongebruikelijke methode toegepast in de Koningskamer om de watermoleculen uit de eerder gevormde waterdamp te ontleden middels krachtige resonantie in combinatie met het piëzo-elektrisch effect in de kwartskristallen van het gebruikte Aswan graniet. Kamers, gangen en schachten werden gevuld met dit gasmengsel van waterstof en zuurstof met een veel groter volume en druk dan de eerder gevormde waterdamp. Dit was de eerste stap in de productie van duurzame en schone energie. Een fundamenteel principe, aan ons nagelaten door de ‘ouden’ via een exceptioneel stenen bouwwerk.

“Dr. Andrija Puharich heeft een manier gevonden om watermoleculen te ontleden in waterstof en zuurstof door af te stemmen op de trillingen van de atomen en daardoor de mogelijkheid geschapen om schone brandstof te produceren” – Vangard Sciences/KeelyNet

De tweede stap in de productie van duurzame energie vond plaats in de twee 21-centimeter vierkante, naar boven lopende schachten in de Koninginnekamer die aan het einde waren geblokkeerd door middel van een blok voorzien van twee handgrepen of elektroden die nu nog steeds aanwezig zijn. Deze schachten werden eveneens gevuld met het gasmengsel van waterstof en zuurstof dat in de hoger gelegen Koningskamer werd gevormd door middel van sterke resonantie. De schachten in de Koninginnekamer zijn in feite niets anders dan brandstofcellen waarin chemische energie werd omgezet in elektrische energie. De twee elektroden zijn daarin de anode en de kathode waarin een elektrische stroom ging lopen ten gevolge van de aanvoer van waterstof en zuurstof.

In een moderne brandstofcel zijn de anode en de kathode gescheiden door een membraam, maar in de schachten in de Koninginnekamer was zo’n membraam niet aanwezig en was er dus een directe stroom van waterstof en zuurstof naar de anode en de kathode. Zo’n brandstofcel zonder membraam wordt ook wel een ‘knalgascel’ genoemd. In een dergelijke brandstofcel zonder membraam is een elektrisch geleidend medium noodzakelijk dat elektrolyt wordt genoemd en dat de noodzakelijke elektrische verbinding vormt tussen de twee elektroden. Gewoon zout (NaCl) is zeer goed oplosbaar in water en deze oplossing vormt dan ook een zeer sterke elektrolyt vanwege het feit dat het deel dat oplost in water wordt ontleed in ionen die de oplossing elektrisch geleidend maakt. De eerste onderzoekers van de Grote Piramide vonden een ruim 3 centimeter dikke zoutlaag op de wanden van de Koninginnekamer.

Een brandstofcel is gebaseerd op het principe van elektrolyse. Brandstofcellen zonder membraam, zoals in de schachten in de Koninginnekamer, worden knalgascellen genoemd waarin omgekeerde elektrolyse plaatsvindt. Hierin wordt chemische energie omgezet in elektrische energie en warmte, met als enige afvalstof water. 2H₂ + O₂ → 2H₂O + energie. Dit mag met recht ware alchemie worden genoemd en is zelfs waardevoller dan goud. Maar helaas moet daar een hoge prijs voor worden betaald. In onze moderne samenleving draait alles om geld en macht en is men nog lang niet klaar voor deze technologie die uitsluitend gebaseerd is op de natuurlijke en harmonische eigenschappen van de Aarde. Er staat momenteel te veel op het spel voor zowel de wetenschappers als de economen, maar ook voor de individuele en onafhankelijke onderzoekers die de hardnekkige dogma’s kunnen negeren.

De architecten van deze bijzondere ‘bibliotheek van kennis’ laten ons zien dat schone, duurzame energie, harmonisch gezuiverd water en resonantie de basis vormen voor het behoud van een gezonde Aarde en zijn bewoners. Elke wetenschap is vertegenwoordigd in het ontwerp en constructie van de Grote Piramide: astronomie, wiskunde, natuurkunde, scheikunde, alchemie en zelfs geneeskunde, door de positieve effecten van resonantie en trilling op beschadigde en zieke lichaamscellen (‘genezing door klank’). Zoals de Amerikaanse profeet Edgar Cayce (1877-1945) lang geleden al beweerde: “geluid is het medicijn van de toekomst.”

Afbeelding 6. De samenkomst der elementen – de kennis van de Ouden

Afbeelding 7. De vier symbolen bij de ‘ingang’ van de Grote Piramide die de vier basiselementen vertegenwoordigen

Welke bijzondere constructie in de Koningskamer verraadt nu de aanwezigheid van waterstofgas? Om deze vraag te kunnen beantwoorden kijken we naar een moderne radarinstallatie waarbij elektromagnetische energie naar en van de antenne wordt geleid via een zogenaamde golfpijp. Zo’n golfpijp is speciaal ontworpen voor een snel en probleemloos transport van elektromagnetische golven met een zeer specifieke golflengte. Dat betekent dat de golflengte van de radiogolven bepalend zijn voor de afmetingen van de golfpijp. In feite is een golfpijp niets anders dan een holle metalen pijp met een rechthoekige doorsnede die geschikt is voor een snelle en optimale doorvoer van radiogolven. Zo zal een golfpijp bij een golflengte van bijvoorbeeld 10 centimeter (10 centimeter radar) een afmeting hebben van 10 bij 5 centimeter.

De noordelijke schacht in de Koningskamer is zo’n golfpijp die vanuit deze kamer naar buiten loopt. De rechthoekige afmetingen van deze schacht zijn 21 bij 10,5 centimeter en correspondeert dus met een medium met een golflengte van 21 centimeter. Dit medium met deze exacte golflengte is waterstofgas. Deze schacht of golfpijp was dus bedoeld voor het snelle en doeltreffende transport (afblazen) van waterstofgas in het geval van een gevaarlijke overdruk in de Koningskamer. Onder normale omstandigheden was deze schacht aan de binnenkant van de kamer afgeblind met een dunne granieten plaat die gemakkelijk kon worden gebroken met behulp van de granieten bal die later in één van de schachten in de Koninginnekamer is gevonden. In geval van gevaarlijke overdruk werd deze bal aan de buitenkant in de noordelijke schacht losgelaten en vond zo zijn weg naar de Koningskamer. De granieten bal maakt deel uit van de ‘artefacten van Dixon’ en was één van de objecten die ooit in de Grote Piramide zijn gevonden en waarvan de functie nooit is vastgesteld. Deze objecten (granieten bal en afgebroken bootshaak) bevinden zich momenteel in het British Museum in Londen.

De zuidelijke, niet afgeblinde schacht in de Koningskamer loopt eveneens naar buiten en heeft de merkwaardige vorm van een orgelpijp. Onder normale omstandigheden was deze schacht namelijk verantwoordelijk voor het laagfrequente geluid dat de Grote Piramide voortbracht. De Griekse historicus Herodotus (484-425 voor Christus) beweerde dat hij de piramide al op zeer grote afstand kon horen zingen. Dit heeft hij waarschijnlijk nooit zelf kunnen horen omdat de Grote Piramide al was ontmanteld voor zijn komst naar Egypte. De druk in de Koningskamer was dus bepalend voor de toon die de zuidelijke schacht voortbracht. Naar mijn mening wijzen de beide schachten in de Koningskamer dus niet naar bepaalde sterrenbeelden en zijn ze ook niet bestemd voor het transport van de ziel van de overleden farao, maar zijn ze niets anders dan de kortste weg naar buiten!

“De geest die zich opent voor een nieuw idee keert nooit meer terug naar z’n oorspronkelijke toestand” – Albert Einstein

De boeken waarop dit artikel is gebaseerd zullen hopelijk bijdragen aan de perceptie van een groeiend aantal mensen; een perceptie uitsluitend bepaald door logica en intuïtie in plaats van diepgewortelde dogma’s. Het is nooit te laat om respect te tonen voor de ‘ouden’ en hun bijzondere nalatenschap. In elk aspect is hun nalatenschap bepalend voor onze toekomst. Dit geldt eveneens voor alle huidige inheemse volkeren op Aarde die de directe erfgenamen zijn van de kennis uit een ver verleden.

Afbeelding 8. Een nieuwe visie