Tijdcapsule
We schrijven het jaar 2160 CE in het Watermantijdperk; eindelijk hebben we begrepen dat een piramide op een duurzame en milieuvriendelijke manier waterstof en dus elektriciteit kan produceren door het chemische en natuurkundige reactieproces van gezuiverde waterdamp en de eigen trillingsfrequentie van de Aarde, precies zoals de pre-dynastieke oude Egyptenaren ons laten zien door middel van hun ingenieuze piramiden waarin dit proces stapsgewijs plaatsvond. Deze bijzondere methode van energieopwekking gebaseerd op de eigenschappen van water en resonantie wordt nu op grote schaal toegepast.

Het enorme belang van klank en resonantie en het heilzame effect daarvan op beschadigde en zieke menselijke lichaamscellen is een feit en wordt wereldwijd succesvol toegepast in de moderne geneeskunde en psychologie. Ons water wordt alleen nog gezuiverd door middel van resonantie veroorzaakt door een natuurlijke of kunstmatige vortex of door middel van licht radioactief natuurlijk gesteente, waarbij de watermoleculen in trilling worden gebracht als het water geleidelijk over een bijzonder gevormde licht radioactieve steen stroomt. Zo'n steen is bijvoorbeeld de oude mystieke zuilvormige Shiva Linga of Lingam uit het vroege hindoeïsme. Feitelijk worden nu al deze duurzame processen onderkend en kunnen we een lange periode van gecontroleerde zelfvernietiging achter ons laten. Oude beschavingen zijn daarin onze leermeesters en hebben ertoe bijgedragen dat spiritualiteit en wetenschap eindelijk samengaan. Zoals verwacht heeft dit geleid tot een vruchtbare samenwerking waarbij het respect voor de Aarde en alles wat zich daarop bevindt, centraal staat. De sleutel tot de toekomst ligt in het verre verleden en past in het inmiddels geaccepteerde concept van circulaire tijd.

« van 128 »